H διακοπή λειτουργίας γραφείων, ξενοδοχείων, επιχειρήσεων και εγκαταστάσεων τόσο σε εθνικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω των μέτρων για την αποφυγή διασποράς του κορωνοϊού SARS-CoV2 είχε ως αποτέλεσμα και τη διακοπή της λειτουργίας των συστημάτων ύδρευσης των εν λόγω εγκαταστάσεων και την ενδεχόμενη αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης του βακτηριδίου Legionella Pneumophila στο εσωτερικό δίκτυο αυτών.
Κάθε χρόνο πάνω από 1000 ταξιδιώτες αναφέρεται ότι έχουν προσβληθεί από τη Νόσο των Λεγεωνάριων. Ωστόσο, ο κίνδυνος της Νόσου των Λεγεωνάριων σε ταξιδιωτικά καταλύματα μπορεί να μειωθεί. Το παρόν άρθρο περιέχει πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες ή τους διευθυντές τουριστικών καταλυμάτων (π.χ. ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια/διαμερίσματα, χώρους κάμπινγκ).
Η νόσος των Λεγεωναρίων ή λεγεωνέλλωση είναι οξεία νόσος του αναπνευστικού συστήματος που οφείλεται σε λοίμωξη από βακτήρια του γένους Λεγεωνέλλα ή Λεγιονέλλα (Legionella). Περίπου το 90% όλων των λεγεωνελώσεων οφείλονται στο βακτήριο Legionella pneumophila (Λεγεωνέλλα η πνευμονόφιλος), η οποία ευθύνεται για τη νόσο των λεγεωναρίων.
Οι λεγεωνέλλες είναι βακτήρια που είναι υδρόβια, ενώ μπορούν να βρεθούν στο έδαφος. Η L. pneumophila έχει βρεθεί μόνο σε υδάτινα συστήματα, όπως λίμνες, ποτάμια, δεξαμενές και συστήματα ύδρευσης και ψύξης μεγάλων κτιρίων, όπου ζει συμβιωτικά με την αμοιβάδα. Μπορεί να πολλαπλασιαστεί σε θερμοκρασίες ανάμεσα σε 20°C και 55°C, με ιδανική θερμοκρασία στους 35°C. Ευνοϊκοί παράγοντες για την ανάπτυξη είναι η παρουσία σκουριάς ή φυκιών. Όταν μολύνει τον άνθρωπο, το βακτήριο μπαίνει μέσα στα μακροφάγα και τα επιθηλιακά κύτταρα του πνεύμονα και αναπαράγεται μέσα στα κύτταρα.
Οι λεγεωνέλλες μεταδίδονται μέσω της εισπνοής ενός εναιώρηματος νερού ή/και χώματος το οποίο έχει επιμολυνθεί με βακτήρια. Ανάμεσα στα περιβάλλοντα που αναπαράγονται είναι οι ψυκτικοί πύργοι, οι υγραντήρες, οι ντουζιέρες, οι πισίνες και τα υδρομασάζ (jacuzzi).
Ένα κρούσμα λεγεωνέλλας μπορεί να κοστίσει ακριβά σε μια τουριστική επιχείρηση καθώς σε περίπτωση που ένας πελάτης νοσήσει η αποζημίωση ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες ευρώ.
Σύμφωνα με εγκύκλιο του 2019 (29 -07-2019/ 56075) και συμπληρωματική του 2020 το υπουργείο Υγείας ορίζει ως την ελάχιστη συχνότητα δειγματοληψίας και αναλύσεων σε μια ανά εξάμηνο ( 2 φορές ετησίως) και η ευθύνη για τη δειγματοληψία, ανάλυση και λήψη επανορθωτικών μέτρων ανήκει στους «υπευθύνους» των κτιρίων.