Απεντόμωση
Με τον όρο απεντόμωση εννοούμε την αντιμετώπιση και καταπολέμηση των εντόμων, τη γρήγορη και ασφαλή εξολόθρευση παρασίτων καθώς των προβλημάτων και των κινδύνων που ελλοχεύουν με την παρουσία τους σε ένα χώρο.
Ορισμένοι από τους τρόπους αντιμετώπισης της διαδικασίας της απεντόμωσης είναι
- Υπολειμματικοί ψεκασμοί με ψεκαστήρες χαμηλής πίεσης ή ψεκαστικά μηχανήματα.
- Ψεκασμοί με συσκευές ψυχρής ή θερμής εκνέφωσης. Στις μεθόδους αυτές, τα διαλύματα λαμβάνουν τη μορφή νέφους σταγονιδίων (νεφέλωμα) ή καπνού. Με τον τρόπο αυτό οι επιφάνειες και τα δυσπρόσιτα σημεία (ρωγμές, σημεία σε ύψος) καλύπτονται καθολικά.
- Χρήση εντομοκτόνων υπό μορφή δολωμάτων με ελκυστικές ιδιότητες για τα παράσιτα. Τα δολώματα τοποθετούνται σε κατάλληλες θέσεις, κοντά στις εστίες ή σε χώρους διέλευσης των παρασίτων.
- Εφαρμογή εντομοκτόνων σε μορφή σκόνης (επιπάσεις) ή κόκκων.
- Υποκαπνισμοί. Η μέθοδος αφορά στη χρήση εντομοκτόνων σκευασμάτων σε μορφή αερίου. Υποκαπνισμοί πραγματοποιούνται συχνά σε αποθήκες δημητριακών (silos), σε πλοία που μεταφέρουν τρόφιμα και στην καταπολέμηση ξυλοφάγων εντόμων (σαράκι).
Τα σκευάσματα που χρησιμοποιούνται για την απεντόμωση είναι εγκεκριμένα από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Η εφαρμογή τους ακολουθεί τους Κανονισμούς ΕΚ 852/2004 και ΕΚ 178/2002 σχετικά με την Υγιεινή των Τροφίμων. Οι απολυμαντικές επεμβάσεις συμφωνούν με τις αρχές του συστήματος HACCP για την ασφάλεια των χώρων τροφίμων.
Κατσαρίδα
Οι κατσαρίδες ανήκουν στην τάξη των Blattaria. Είναι κοσμοπολίτικα έντομα και ιδιαίτερα διαδεδομένα στην Ελλάδα. Τα περισσότερα είδη είναι εδαφόβια. Δραστηριοποιούνται κατά τη νύχτα και κρύβονται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Προτιμούν αυξημένη υγρασία, ενώ διαβίουν ομαδικά σε κατάλληλα καταφύγια κοντά σε πηγές τροφής. Τα είδη τα οποία συναντούμε στα κτίρια κατά την ημέρα κρύβονται σε υγρά και σκοτεινά σημεία. Είναι είδη παμφάγα αλλά κατά κανόνα δεν είναι θηρευτές. Είναι ετερομετάβολα έντομα, δηλαδή έχουν 3 στάδια ανάπτυξης αυγό-νύμφη-ακμαίο.
Είναι γνωστοί φορείς σοβαρών ασθενειών όπως η σαλμονέλα, η γαστρεντερίτιδα κ.α. Μεταφέρουν μεγάλο αριθμό βακτηρίων και μυκήτων, ενώ σχετίζονται και με τη μετάδοση ιώσεων με σοβαρές επιπτώσεις για τον άνθρωπο.
Αλλοιώνουν τα τρόφιμα τόσο άμεσα όσο και έμμεσα με τους παθογόνους μικροοργανισμούς που μεταδίδουν.
Μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τροφή έως και 3 μήνες και για 1 μήνα χωρίς νερό. Η διάρκεια ζωής τους είναι 6 έως 12 μήνες. Με τη διαδικασία της απεντόμωσης θα απαλλαχτείτε από τις κατσαρίδες για πάντα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Μυρμήγκι
Τα μυρμήγκια ανήκουν στη τάξη των υμενόπτερων. Υπάρχουν πολλά είδη που προκαλούν διάφορα προβλήματα σε αστικές περιοχές, με κυριότερα το μυρμήγκι του Φαραώ και το μαύρο μυρμήγκι, το οποίο και συναντάμε συχνά. Ζουν σε οργανωμένες αποικίες. Οι φωλίες τους βρίσκονται σε κορμούς δέντρων ή έχουν την μορφή υπόγειων θαλάμων στο έδαφος. Είναι ολομετάβολα, δηλαδή τα στάδια ανάπτυξης τους είναι αυγό – προνύμφη – νύμφη – ακμαίο.
Μπορούν να μεταφέρουν μικρόβια σε καθαρές περιοχές καθώς έρχονται από μακριά και πιθανόν να έχουν περάσει από απορρίμματα ή άλλες μολυσμένες περιοχές. Πολλές φορές κάνουν φωλιές σε ηλεκτρολογικούς πίνακες και δημιουργούν προβλήματα.
Τα μυρμήγκια εισβάλλουν στο κτίριο για τροφή ή νερό, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να υπάρχουν ανοίγματα σε παράθυρα, πόρτες κ.α.
Μια από τις απαιτούμενες δράσεις είναι ο καθαρισμός των πάγκων εργασίας τροφίμων και τραπεζαρίας όπου μπορεί να επισκέπτονται.
Η διάρκεια ζωής του εξαρτάται από τον ρόλο και τη θέση του στη μυρμηγκοφωλιά. Ένα μυρμήγκι εργάτης ζει 6-12 εβδομάδες. Η βασίλισσα ζει ακόμα και δεκαετίες.
Το μαύρο μυρμήγκι μπορεί να ζήσει έως και 4 έτη ενώ το μυρμήγκι Φαραώ 4 με 12 μήνες.
Κοριοί
Οι κοριοί είναι έντομα που ανήκουν στην τάξη των ημίπτερων. Είναι εκτοπαράσιτα (ζουν και τρέφονται στην επιφάνεια του σώματος του ξενιστή) και ανήκουν στην οικογένεια Cimicidae. Το είδος που παρουσιάζει υγειονομικό ενδιαφέρον είναι το Cimex Lectularius (κοριός του κρεβατιού).
Ο κύκλος ζωής τους μπορεί να ξεπεράσει το 1 έτος. Έχουν ανοιχτό καφέ χρώμα όταν δεν έχουν τραφεί και καφέ χρώμα όταν είναι γεμάτοι αίμα.
Είναι νυκτόβιο παράσιτο, το οποίο τρέφεται με αίμα θηλαστικών σε όλα τα στάδια ανάπτυξης του. Την ημέρα κρύβεται σε ρωγμές και σχισμές κρεβατιών, επίπλων κ.α. και εμφανίζεται μόνο όταν πρόκειται για αναζήτηση τροφής.
Η μεταμόρφωση τους είναι ατελής (ετερομετάβολα) και οι νύμφες μοιάζουν με τα τέλεια έντομα. Το θηλυκό γεννά συνολικά 200-500 αυγά σε ομάδες 10-50 αυγών. Οι κοριοί μπορούν να ζουν για αρκετό διάστημα χωρίς τροφή. Κατά τη διάρκεια ζωής τους χρειάζονται τουλάχιστον 5 γεύματα αίματος.
Είναι φορείς αρκετών παθογόνων που προκαλούν σοβαρές ασθένειες για τον άνθρωπο. Οι κοριοί μεταφέρονται από χώρο σε χώρο με συνέπεια να εξαπλώνεται η προσβολή. Η παρουσία τους δεν συνδέεται με τις συνθήκες υγιεινής άρα μπορεί να τους συναντήσουμε και σε πολυτελείς και καθαρούς χώρους.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Ψύλλοι
Οι Ψύλλοι είναι έντομα που ανήκουν στην τάξη των σιφωνάπτερων. Το πιο ενδιαφέρον είδος ψύλλου είναι ο ψύλλος της γάτας που απαντάται σε σπίτια και γενικά σε χώρους όπου ζουν κατοικίδια ζώα.
Ο βιολογικός τους κύκλος κυμαίνεται από 5 εβδομάδες έως και πάνω από 1 έτος ανάλογα με τις συνθήκες. Τα ακμαία είναι μικρά καφετιά έντομα χωρίς πτέρυγες, είναι πιεσμένα στα πλάγια και έχουν γερά ακανθώδη πόδια που είναι προσαρμοσμένα για να κάνουν άλματα.
Οι θηλυκοί ψύλλοι γεννούν 4 με 8 αυγά μετά από κάθε γεύμα αίματος, ενώ μπορούν να γεννήσουν αρκετές εκατοντάδες αυγά κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Κάτω από ευνοικές συνθήκες το ακμαίο εμφανίζεται σε 1 με 2 εβδομάδες. Υπό αντίξοες συνθήκες όμως το στάδιο της προνύμφης και της νύμφης μπορεί να παραταθεί έως και ένα έτος.
Οι προνύμφες αν και δεν έχουν πόδια είναι αρκετά κινητικές και βρίσκονται συνήθως στο δάπεδο ή στο χώρο που κοιμάται ο ξενιστής και συχνά τρέφονται από τα περιττώματα των ενήλικων ψύλλων.
Ο ψύλλος που παρασιτεί σε σκύλους και γάτες, παρασιτεί με την ίδια ευκολία και στον άνθρωπο. Αυτό κάνει τους ψύλλους σοβαρούς φορείς ασθενειών. Νυσσούν τους ανθρώπους σε διάφορα μέρη του σώματος, συχνότερα στα άκρα. Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές φλεγμονές του δέρματος και έντονη φαγούρα.
Αράχνη
Η αράχνη ανήκει στα Αρθρόποδα και δεν είναι έντομο, καθώς έχει οκτώ πόδια και το σώμα της χωρίζεται σε κεφαλοθώρακα και κοιλιά. Η κοινή οικιακή αράχνη έχει μήκος περίπου 10mm χωρίς τα πόδια. Το θηλυκό γεννά περίπου 250 αυγά μέσα σε μεταξένιο σάκο που τοποθετείτε στο κέντρο του ιστού. Βρίσκεται σε κτίρια, στους τοίχους και τα υπόγεια.
Η μεσογειακή αράχνη βρίσκεται συνήθως σε αποθήκες, σοφίτες, κάτω από πέτρες ή σορούς ξύλων. Είναι δηλητηριώδεις υπό την έννοια ότι παράγουν δηλητήριο για τη θανάτωση των θυμάτων τους. Η ποσότητα του δηλητηρίου είναι σχετικά μικρή και συνήθως προκαλεί έντονο πόνο, ερεθισμό ή πρήξιμο.
Κουνούπι
Ανήκουν στην τάξη των δίπτερων. Είναι υδρόβια, δηλαδή χρειάζονται νερό για την ολοκλήρωση του βιολογικού τους κύκλου. Είναι ολομετάβολα, δηλαδή στάδιο ανάπτυξης αυγό – προνύμφη – νύμφη – ακμαίο. Από τα στάδια αυτά μόνο το ακμαίο δεν είναι υδρόβιο. Ταυτόχρονα αυτό είναι και το στάδιο που είναι αιμομυζητικό( μόνο όμως στα θηλυκά). Συνεπώς, τα κουνούπια βρίσκονται και αναπτύσσονται σε περιοχές με νερό, έστω και ελάχιστο. Η διάρκεια του βιολογικού του κύκλου ποικίλει ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες αλλά συνήθως τη θερινή περίοδο τους χρόνου δεν ξεπερνά τον ένα μήνα.
Το κουνούπι δραστηριοποιείται κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Είναι φορείς του ιού του Δυτικού Νείλου, Ελονοσίας. Θεωρούνται μεγάλη ζωική απειλή για τον άνθρωπο καθώς προκαλούν πολύ περισσότερους θανάτους από ότι άλλα ζωικά είδη.
Μύγα
Ανήκουν στην τάξη των δίπτερων. Υπάρχουν πολλά είδη με σημαντικότερα την οικιακή μύγα και την μύγα των φρούτων.
Η οικιακή μύγα είναι ολομετάβολο έντομο με τέσσερα στάδια ανάπτυξης (αυγό – προνύμφη – νύμφη – ακμαίο). Αναπαράγεται με εξαιρετική ευκολία. Η διάρκεια του βιολογικού κύκλου της σε ευνοικό περιβάλλον είναι 25 με 30 ημέρες κατά τη διάρκεια των οποίων μπορεί να εναποθέσει έως και 1000 αυγά.
Δραστηριοποιούνται κατά τη διάρκεια της ημέρας ή όταν υπάρχει επαρκής φωτισμός και το βράδυ αναπαύονται σε διάφορες επιφάνειες όπως γωνίες δωματίων, οροφές κτλ.
Η μύγα των φρούτων. Μια μικρή μύγα που αναπτύσσεται κατά προτίμηση σε φρούτα και λαχανικά σε στάδιο ζύμωσης αλλά και σε άλλες αποσυντιθέμενες οργανικές ύλες.
Η οικιακή μύγα τρέφεται τόσο από τις τροφές του ανθρώπου όσο και από ακαθαρσίες. Το πεπτικό της σύστημα είναι γεμάτο μικρόβια τα οποία μεταφέρει όπου σταθεί με τα πόδια της, με τα περιττώματα και το υγρό που βγάζει από τα στοματικά της μόρια για να τραφεί.
Έχει βρεθεί ότι οι μύγες είναι δυνατόν να γίνουν φορείς περισσότερων από 100 παθογόνων μικροοργανισμών και προκαλούν διάφορες ασθένειες όπως χολέρα, τέτανο, άνθρακα, δυσεντερία κ.α.
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Σφήκα
Ανήκουν στην τάξη των ημίπτερων, είναι κεντροφόρα, έχουν ελάχιστο τρίχωμα και είναι πολύ έντονα χρωματισμένες.
Ο βιολογικός τους κύκλος ολοκληρώνεται σε περίπου 2 μήνες, είναι ολομετάβολα. Οι προνύμφες αναπτύσσονται σε διάστημα λίγων εβδομάδων και οι νύμφες αναπτύσσονται σε ενήλικα μέσα σε δύο εβδομάδες. Είναι κοινωνικά έντομα και αναπτύσσουν αποικίες μέσα σε φωλιές. Συνήθως τις συναντάμε σε κενά που υπάρχουν στις σκεπές ή μέσα σε κοιλότητες τοίχων και δέντρων.
Οι αποικίες συνήθως επιζούν μόνο για ένα έτος. Έχουν ευρύ κύκλο τροφικών προτιμήσεων τόσο φυτικής όσο και ζωικής προέλευσης αλλά ελκύονται ιδιαίτερα από τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα.
Αν και τρέφονται με άλλα παράσιτα δρουν και ως παράσιτα, αποτελούν εχθρό για τα μελίσσια και όταν φτιάχνουν φωλιές σε περιοχές με μεγάλη κίνηση ή κοντά σε σπίτια μπορεί να αποτελέσουν πρόβλημα.
Τέλος ένα ποσοστό ανθρώπων είναι πιθανόν να παρουσιάσει επικίνδυνη αλλεργική αντίδραση στα τσιμπήματα.
Ακάρεα
Αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία ζωικών οργανισμών με απλούστερο βιολογικό κύκλο και μορφολογία σε σχέση με τα έντομα. Συνήθως έχουν τέσσερα ζεύγη ποδιών, το σώμα τους γενικά είναι ενιαίο και μοιάζει με αυτό των αραχνών. Έχουν εξαιρετικά μεγάλα κύκλο τροφικών προτιμήσεων ενώ αρκετά είδη είναι αιμομυζητικά (τσιμπούρια).
Η βιολογία τους διαφέρει ανάλογα με το είδος. Για παράδειγμα τα ακάρεα αποθηκών μπορούν να αναπτύξουν εύκολα μεγάλους πληθυσμούς. Μια σημαντική κατηγορία είναι και τα οικιακά ακάρεα, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι το ακάρι της σκόνης. Επιπροσθέτως θα πρέπει να αναφερθεί ότι εδώ κατατάσσονται και τα αιμομυζητικά ακάρεα ή ακάρεα τα οποία τρέφονται από το δέρμα ή την περιοχή κάτω από αυτό. Τέλος στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται και τα τσιμπούρια.
Η σημασία των ακάρεων για τη δημόσια υγεία είναι πολύ μεγάλη. Τα ακάρεα τα οποία βρίσκονται στα τρόφιμα αποτελούν ρυπαντές ενώ μεταφέρουν και μύκητες. Τα ακάρεα της σκόνης είναι η κύρια αιτία άσθματος στον άνθρωπο, προκαλούν δερματίτιδες και άλλα. Τα αιμομυζητικά ακάρεα απαντώνται συχνά σε θηλαστικά και πτηνά ενώ είναι συχνή η παρουσία τους και στον άνθρωπο προκαλώντας κνησμό και δερματίτιδες.
Τέλος τα τσιμπούρια εκτός της άμεσης μύζησης αίματος είναι φορείς αρκετών ασθενειων.